Boerderijen in de verkoop, maar wie zit te wachten op ‘ouwe meuk’?
Boerderijen in de verkoop, maar wie zit te wachten op ‘ouwe meuk’?
EINDHOVEN – Makelaars in de Peel en de Kempen zetten zich schrap. De komende jaren komen er honderden boerderijen te koop. Stoppende boeren doen hun vastgoed in de verkoop in de hoop hun pensioen veilig te stellen. Maar wie zit te wachten op ‘ouwe meuk’?
Anet van den Berk maakt het als makelaar mee. Een stoppende agrariër wil zijn oude dag slijten in het centrum van het dorp waar zijn familie vaak generaties lang boerde. Dichtbij de voorzieningen die het leven wat aangenamer maken. Nu hij geen opvolger voor zijn bedrijf kan vinden besluit hij zijn bedrijf van de hand te doen. Maar een te-koopbord in de tuin is geen garantie voor succes.
“Zeggen dat je stopt en het boerenleven voorgoed vaarwel zeggen zijn twee verschillende dingen”, weet Van den Berk. Veel boeren willen wel, maar kunnen niet. Hun bedrijfsmodel is failliet. Alle inspanningen ten spijt levert het geen belegde boterham meer op. Verkopen is dan eigenlijk de enige optie. Maar het huis is gedateerd. Schuren en stallen zijn jaren geleden dicht gelegd met asbest. Alle stallen met asbest dateren van vóór 1993, het jaar dat het gebruik van de kankerverwekkende dakbedekking verboden werd.
‘Ouwe meuk’
‘Ouwe meuk’, noemde natuurgedeputeerde Johan van den Hout (SP) de gebouwen in de verhitte stikstofdiscussie die de afgelopen maanden in het provinciehuis gevoerd werd. De verouderde stallen, zonder innovatieve systemen om de ammoniak uit de lucht te halen, dragen volgens hem voor een groot deel bij aan de erbarmelijke staat waarin stukken Brabantse natuur zich bevinden. “Dan weet je als makelaar dat er een uitdaging wacht”, beseft Van den Berk. Dat wordt ook duidelijk uit de cijfers die makelaarsvereniging NVM in een jaarbericht laat zien. De omzet in de agrarische makelaardij daalde met 10,5 procent tot 15,8 miljoen euro.
Ligging
Niet alleen de slechte staat van de gebouwen zorgt voor problemen bij de verkoop. Ook de ligging van de boerderij kan verkoop bemoeilijken. “Je kunt een mooie boerderij hebben, maar als deze verder dan een halfuur rijden van de snelweg ligt, willen mensen hem niet. Een snelle uitvalsbasis richting de stad is tegenwoordig zó belangrijk. Veel stedelingen willen graag in het buitengebied wonen, maar niet ergens achteraf. Dat gaat ze weer net te ver.”
Arjan van Heerebeek, van de vastgoedtak van de Brabantse boerenorganisatie ZLTO, herkent de geluiden. “Maak een rondje door het buitengebied. Rond de steden zie je niet veel lege boerderijen staan. Maar als je in Reusel, Bergeijk of de Peel kijkt, is de situatie anders. Daar zitten boeren vast. Ze raken hun huis en stallen niet kwijt en modderen dan maar een beetje door. Als ze geluk hebben, hebben ze wat land om te verhuren. Dan hebben ze wat inkomsten en kunnen de stallen definitief leeg blijven.”
Herbestemming
Heerbeek en Van den Berk voeren intensief overleg met de diverse gemeenten waar agrarisch vastgoed in de verkoop staat. Heerbeek: “We zien dat er binnen de gemeenten hard gewerkt wordt om te kijken of herbestemming van de gebouwen mogelijk is. We weten nu al dat dat maar sporadisch kan. Voor het overgrote deel rest de slopershamer.”
Inspectie
Want laten staan is geen optie. De zwaartekracht wint het uiteindelijk altijd van de vermolmde steunbalken of afbrokkelende stalmuren. Daar ligt ook een belangrijke taak voor de inspecteurs van de omgevingsdienst, meldt Joyce van Geenen. “Onze inspecteurs houden het buitengebied nauwlettend in de gaten. Als ze een actief bedrijf controleren, kijken ze steeds vaker over de schutting om te kijken hoe de vlag er bij de buurman bij hangt. Als blijkt dat er verwaarloosde stallen staan waarvan bijvoorbeeld asbestdaken kapot zijn, grijpen ze direct in. In andere gevallen kan het ook zijn dat ze de gemeente vragen om eens met de eigenaar te gaan praten. Want de boer blijft in eerste instantie verantwoordelijk voor wat er op zijn erf gebeurt.”
Bron: Boerderijen in de verkoop, maar wie zit te wachten op ‘ouwe meuk’?